Тарих диірменнің тасы секілді. Уақытқа бағынған оқиғалар сырғып қағаз бетіне түседі де, ал дәуір айналып, жаңа нәтижесін көрсетеді. Оған ай мен күн, одан қалды, жұмыр жер де куәгер. Ұлан-ғайыр атырапқа созылып жатқан сайын дала – алақанға сыймайтын кең дүние. Осыдан болса керек, қазақтың елі, қазақтың  жері шапқан тұлпардың тұяғы мұқалып, ұшқан құстың қанаты талатын ұшы-қиыры жоқ далаға бағаланады. Адуынды мінезімен бүкіл қазақ хандығын ұршықша иіріп басқарған хан Абылай да «Ұлан ғайыр атырап, Ертіс пен Еділдің, Арқа мен Алатаудың арасы – қазақтың алтын бесік Ата жұрты. Әгәрәки, кімде-кім осынау қасиетті жерімізге көз алартып, шырқымызды бұзар болса, өз қанына­ өзін тұншықтырарымызды біліп қойғаны абзал. Төсекте басымыз қосылмаса да, төскейде  малымыз  қосылған. Қай көршімізге де айтарымыз – осы! Дос бол­ғанға­ құшағы  ашық туыспыз, қас қылғанға қиып түсер қылышпыз!!!» деп бекер айтпаса­ керек.

“Еңірегенде  етегі жасқа толып, өксігін он екі күн баса алмай  қалды” дегенді естіп көріп пе едіңіз? Бауыр еті баласынан айырылып, ішқұса болған жандардың халі қашан да адам аярлықтай. Ал, сондай ауыр қазаны жақындарына қазақ халқы өте шебер естірте білген. Мұндай қазақ даналығының сарынын би-шешендердің ой-толғамдарынан, жүріп өткен жолынан айқын аңғаруға болады. Қайғыдан қара жамылып, қан жұтып отырғандарға жұртшылық көңіл айтып, көңіл қосын  жолдап  та жатады. Өз кезегінде қазан көтермеуге тиіс қаралы үйдегі марқұмның ет жақындары жоқтау  айтады.

Қазақта «балалы үй – базар, баласыз үй – мазар» деген мақал бар. Расымен, үйдің іші сыңғырлаған бала күлкісіне толы болғанға не жетсін, шіркін! Отбасын құрудағы басты мақсат та – осы. Алайда үлкен жауапкер­шілікті талап ететін бұл ұғым ер мен әйелге өзіндік қиыншылықтар тудырады. Дүниеге бала әкелу адамның денсаулығына байланысты, бірақ оған тәуелді емес. Физикалық, психологиялық және әлеуметтік жағдайының да сау болуы маңызды. Осыдан келіп көптеген отбасыларда жоспарлы бала туу ұғымы пайда болады.

Әке жүрегі таудан үлкен, ана жүрегі теңізден терең деп бекер айтылмаса керек. Әрбір ата-ана сәбиі дүниеге келген сәттен бастап мәпелеп, қанаттыға қақтырмай, тұмсықтыға шоқтырмай өсіреді. Бөбегінің былдырлаған тілін қызықтап жүріп, бірінші сыныпқа баратын уақытының келгенін де аңғармай қалады. Бірінші сыныпқа барған соң, оң-солын танытып, бар керегін алып беру үшін күні-түні еңбектенеді. Біз көрмеген қызықты баламыз көрсін деп, бар жағдайын жасайды. Ол үшін ақы сұрамайды.

Нақты шаралар қолданылмаса, дүниежүзілік денсаулық сақтау ұйымын­ың деректері бойынша  2025 жылға дейін қорқордың кесі­рі­нен көз жұмғандар саны 7 мил­лионға жетеді деген қауіп бар. Үндістанда пайда  болған  қорқор  (кальян) әлем­ге­  тез  тарады. Оны шегу қазіргі таңда­ сәнді, заманауи демалу түрлерінің біріне  айналды.