«Бір  ауылдан түлеп  ұшқан жастар едік». Осынау естігенде елең еткізетін жыр жолдары баршаға мәлім болар. Әсіресе туған жерден жырақ жүрген перзенттер үшін ма­ғынасы тым әсерлі. Сондықтан да түрлі жиын, басқосуда осы әннің шыр­қалатыны да рас. Биыл менің құрдастарым өздері­нің мектеп бітірген­деріне 40 жыл толған айтулы күнді атап өтті. «Той десе, қу бас домалайды» демекші, жүз­десуге еліміздің түкпір-түкпірінде тұратын достар жиналды. Ұзақ жылдар бойы жүздеспеген сыныптастар сағыны­са қауышып, мәре-сәре болып жатырмыз. Солардың арасынан құт қонған Маңғ­ыстаудан жолдасы Қа­былмен бірге келген Әлима Беласарова есімді сынып­тасымыз кіші­пейіл дағдысы, парасатты  қылығымен ерекшеленген  еді.

Бала кезінен елгезек, алғыр Нұргүлдің мектепте үлгерімі жақсы болды. Жас­тайынан  дәрігер болуды армандайтын оның  артық  қылығы  жоқ, уақытын  тек кітап оқумен өткізетін байсалды еді. Мектепт­і бітіремін дегенше жігітпен жүрмек түгілі, маңайына да жуымайтын. Білімнің соңына түскендіктен, қолына қызыл аттестатын ала сала құрбысы Маржан­ның сілтеуімен Беларусь еліне білім алуға кетеді. Осылайша арманына қанат  бітіп,  сол  жолдағы  оқуын  бастайды.

Сол  жылы  Мәскеуге  аспирантураға түсуге дайындалып, құжатымды тап­сырып, уақытша хостелді паналадым. Жартылай кәріс, жартылай орыс Алексан­дра есімді қызбен бір бөлмеде тұрдым. Ол күн сайын жұмысқа таңертең ерте кетіп, кеш келетін, мен де күн сайын кітапханаға барып, емтиханға дайындалдым. Александра жұмыстан кеш келіп, ерте ұйықтап қалатын. Бірге тұрып жатқанымызға бір жеті өтсе де, шай ішіп, әңгімелескен емеспіз.

Қазақ даласында өмірге келген әрбір ұлы адамдар, әрбір ғұлама ақындар өзіндік болмысымен, табиғи тартымдылығымен дараланады. Иә, осы ұлылардың ортасынан ойып орын алған жанның бірі Манап  Көкенов  еді.

Биыл Сыр өңірін бүкіл елге танытып, Қызылорданың мерейі­н асқақтатқан дүлдүл айтыскер, халық ақыны Манап Көкеновтің туғанына 90 жыл толды.

Қара жолмен жасыл түсті «Жигули» жүйткіп келеді. Көк ала шаңды көкке көтеріп. Сонадайдан машинаның ескіргені білініп-ақ тұр. Жарықтық, шопыр жылдамдықты екіге салса, әлгі көлік ентігеді. Кілт тоқтаған сайын салдыр-гүлдір етеді дейсіз. Көлік бір сәт тоқтады да, шопыры «өй, әкең...» деп  айғай  салды. Шамасы, ескі көлік оның әбден есін шығарған-ау?! Қалай оталғанын қайдам, «Жигулиіңіз» «гүр» ете қалды. Жүрді-ау! Сөйтіп, аз уақыттан соң ақырын ғана жанымыздан өте шықты. Іштей «мына шалдың ескі көлікке өкпелейтін реті жоқ» дедім. Құр сүлдесі қалған машинаның көптен күтім көрмегені көзге ұрып тұр. Қара түтін будақтағанда, құдды «Беларус 80» тракторы жүріп өткендей сезіледі.