Жақында үйге туыстарымыз келіп, кішкентай бүл­діршіндермен оңаша қалып, бала да болса әңгімеге тарттым. Сөйтіп «Кімге еліктейсіңдер?»  деп  сауал  тастадым. Сонда 8 жастағы інім «Бэтмен», «Өрмекші адам», «Халк», «Темір адам», «Флеш» секілді шетел мульт­фильмдерінің басты кейіпкерлерін тізбектей жөнелді. Арасында бірде-бір қазақ батырл­арының есімі жоқ. Онысымен қоймай, сол кейіпке­рлердің өзіне тән қасиеттерін, істейтін әре­кеттерін де қоса жалғады. Тіпті, ер жеткен соң солар сияқты «супергерой» бол­ғысы бар. Қарап отырсақ, көгілдір экран арқылы балғын­дар, қандай да бір саяс­ат құрбаны болып жатыр­. Біз­дің киноиндустрияның сапас­ыздығы ма, әлде сыртқы­ жаудан қорғаушы қалқанның әлсіздігі ме, өз елімізде өзгенің ойдан құрас­тырған,  фантастикалық  кейіпкерлерінен  бас  ала  алмай  қалдық.

«Менің байқауымша, сұлу әйелді ит қаппайды. Олай болса­, сұлулықты ит те сезеді». Жазушылық жылнамасында әйел, ана тақырыбына ең көп қалам сілтеген талантты жазушы Ғабит Мүсірепов осылай депті. Иә, сұлулықты кім жақсы­ көрмейді, сұлулық кімге билік жүргізбеген десеңізші? Бота көзді, шие ерінді, үріп ауызға салғандай сұлу! Қыздардың осы сипаты қазір бар ма? Әрине, бар. Бірақ көзін линза арқылы қалаған түсіне «бояп» алса, ернін иненің «құдіретімен» қиялындағы  қа­лыпқа  келтірсе­, нағыз  сұлулық  деп  бағалар ма едіңіз? Сіздіңше, шынай­ы сұлулық­ дегеніміз не, көзі­қарақты  оқырман?

Зерде биігінен қарағанда, заманнан асқан сарапшы жоқ. Уақыт айнасы ештеңе­ні бүркемелемейді. Адам өмірін қадірлеуде қаланың да, жолдың да үлкен-кішісі жоқ. Басқа жаққа көз сүзбей, Аралға ғана аялдайықшы. Бұрын теңізді қала атансақ, қазір көлікті қалаға айналдық. Hе өзгерді?!

Жаңа  проблема  жалаулатып  шыға келді. Жол  апаты  жиіледі. Жүргізу­ші­лер тарапынан кінәрат басым. Алыс-жақын шетелден әкелінген мінілген көліктер қатары есепсіз. Аралдың­  тар қолтық көшелері жаяуды жол шетіне қақпайлай бастады. Осылайша жүргінші қауіпсіздігі барынша­  өткірленді.

Нарықтық заман орнағалы халықтың қал­тасы жұқарып, жүйкесі де сыр бере бастаған сыңайлы. Бір жағынан банктегі несие де наразы жұрттың ығырын шығарған. Оған ай сайын есігіңе ентелеп келетін коммуналдық төлемдердің түбіртегін қосыңыз. Ал жалдамалы пәтерде жан баққан қараша үй иесінің қас-қаба­ғы­на қарайлайтыны шындық. Қысқасы, екі айлық еңбекақысын ала алмай жүрген жекеменшік балабақша қызметкерлері құрғақ уәдеден әбден мезі болғанын жасыр­мады.

Жазылған  жайттың  жаңғырығы

Естеріңізде болса, «Халық» газетінің №10 (15.03.2018 жыл) санында «Мектеп асханалары талапқа сай ма?» деген тақырыппен мәселе көтеріп, мектеп жасындағы балалардың тамағын тиімді ұйымдастыру – тек ата-ана ғана емес, қоғам болып назар аударатын жайт екенін жазған едік. Сондай-ақ, «мектеп асханаларындағы тағам сапасы мен бағасына көңіліңіз тола ма?» деп жалпы оқырманға ой тастадық. Редакциямызға алғашқы хат та келіп түсті. Ата-ана әрі журналист ретінде Астана қаласынан жерлесіміз, басылымның бұрынғы тілшісі Гүлжан Рахман төмендегідей зерттеуін жолдапты. Мәселенің өзектілігін ескере отырып, мақаланы жариялағанды жөн көрдік. Басқа ата-аналарды да бала болашағына қатысты мәселеде үнсіз қалмайды деп сенеміз.