Әлгі бір хабардың жүргізушілері сөзін «Біздің бағдарламаның ең басты ерекшеліг­і – алдау операциясы!» деп бастамай ма? Иә, дәл солай, атаулы әлеуметт­ік көмек беруге арналған бағдарлама 21 мыңнан үміттенген қаншама ананы  оңдырмай  алдады. Біз – алдандық!

Осыған дейін жазғанымыздай, жұртты жарылқайтын жаңалық расында да көпбалалы отбасылардың көз жасын көргендей қуантты. Адамдар бөркін аспанға атты. Жастар бас құрауға асықты. Көбеюге ниет етті. Отбасылық құндылықтың маңызы артқандай-ақ еді. Әттең...

Мұрат  БАҚТИЯРҰЛЫ,

Сенат  депутаты

Елбасы былтыр ғана ішкі туризмді дамыту үшін Үкімет салалық бағдарлама әзірлеу керектігін айтқан еді. Өйткені жерімізге туристерді тарту – еліміздің әлеуметтік-экономикалық жағдайын жақсартуға септігін тигізетіні анық.

Қала аумағы кеңейген сайын кезекті түйткілдің құлағы қалтиып шыға келетіні шындық. Бүгінгі таңда бас шаһардағы халық саны 400 мыңға тарта болса, қала 25-ке жуық ықшам ауданға бөлінеді.

Көктем келіп, күн жылып, айналаны өзгеше рең басты. Мұндай мезгілді балалар қалт жіберсін бе? Қыс бойы күн қабағының күлімдегенін күтті емес пе? Оның үстіне, үй алдындағы ойын алаңы – әр адамның балалы­қ шағының бір бөлшегі. Сондықтан кешқұрым бір мезгіл далада доп қуып, ойынның қызығына­ батқысы келеді. Ал бұған қаладағы ойын алаңқайлары дайын ба? Алдымен жергілікті биліктің жауабына көз жүгіртсек.

Бала күнімізде бір заттың 5-10 теңгеге қымбаттағанын шыбын шаққан құрлы көрмейтін едік. Өсе келе біл­дік, нарықта тиынның өзі рөл ойнай­ды екен. Ол аздай, бірі қымбаттаса, екіншісі де соның соңынан ере кете­тін әдеті емес пе? «Қырсық бір айналдырса, шыр айналдырады» деген. Қымбатшылық қос бүйірден қысқанда қараша жұрттың тиын санап кететі­ні рас. Айлығы шайлығына жетпей­ отырған ағайынның айтары бар. Кеше ғана редакцияға солтүстік­тегі шеткі аудан тұрғыны хабарласты. «Нан бағасы неге қымбаттады?» деген­ сұрағы біздің журналистік ізденісі­мізді бір ізге салғандай. Жауапты мекем­елермен  байланыстық. Олар да өз  жауаптарын  жолдады.

Мәңгілік ел боламыз десек, білектің күшімен, найзаның ұшымен ата-бабамыздың аманат етіп қалдырған жеріне иелік етіп, оның асты-үсті байлығын ұрпағымыз мәңгі­лік көретіндей жағдайға келуіміз керек. Көрші­леріміз «көшпенді ел» деп күстәналаса да, ұлан-ғайыр жеріміз үшін мақта­намыз. Адам атадан бастау алатын егін мен мал шаруашылығы аға­йынн­ың өмірін ұрпақтан-ұрпаққа жалғастырып келеді. Кез келген мақұлық дүние есігін ашқаннан тамақ деп аузын ашады. Тамақ үшін ұшады, жүзеді, жортады, т.б. әрекетке барады.