“Сырдың суы сирағымнан келмейді” дегенд­і тура мағынада түсініп көрсек, қалай болады­ екен? Иә, алда-жалда жол түсіп, арқырап­ аққан тұна бермей, құлай шапқан Құлагердей болған Сырдария өзенінің жаға­лауы­на бара қалсаңыз, біздің неге бұлай жазып­ отырғанымызды түсінесіз деп ойлаймын. Көктем келсе, суы арнасынан асып, бұла күші бойына сыймай бұлқынып, буырқанған балуан­дай күй кешетін Сыр өзенінің қазіргі халі аянышты секілді. “Су – тіршілік көзі” дейтін болсақ, өзенді жағалай қоныстанған жұртшылықтың дария деміне үнемі құлақ түріп, онымен  санасатынын жақсы білеміз. Атадан қал­ған­  сөз бар-ды. “Өзен жағалағанның өзегі талмайд­ы”. Дұрысы – талған емес. Солай бола тұра, мұндағы шаруалардың биылғы жағдайы мәз емес секілді. Өйткені, сырбойылық диқандар осы жылы астықсыз қалуы мүмкін. Себебі сол, Сырдың суы сарқылып, егістік құрғап тұр.

Қатердің қайдан келерін кім білген?! Ең қауіпсіз тасымал түрі саналатын пойыз да рельстен шығып, апатқа ұшырады. Жексенбі күні Астанадан Алматыға бет алған 800-ден аса жолаушысы бар №10 «Бәйтерек» пойызының 8 вагоны рельс­тен­ шығып, 3-еуі аударылған. Мәліметтерге сүйенсек, бұл вагондарда 152 жо­лаушы болған. Оның 14-і жарақат алса, 12 жастағы жасөспірім қаза тапқан. Бүгінде  ол  маң  оқшауланған.

– Ұйқыдан  тұрып, бәріміз отырғанбыз. Түскі асымызды іштік, балалар ойнап жүрген. Сол арада тежегіш бірден басылды. Шайқатылып бәрі құлай бастады. Соны­мен 1 минуттың  ішінде  дым  көрінбей  қалды, - дейді  оқыс оқиға жайында  пойыз жолаушысы  Әліби  Байжанов.

“Қызға қырық үйден тыйым” деп жатамы­з. Тыйымның қанша адамға, қаншалықты екені белгісіз секілді. Әкеден­ сес, қыздан ес кеткендігінің белгісі шығар, былтыр елімізде үш мыңға жуық жасөспірім қыз жүкті болып қалған.­ Дабыл қағатындай бар. Денсау­лық сақтау министрлігінің Азаттық радио­сына берген ақпаратына сенсек, 2017 жылы Қазақстанда 17 жасқа дейінгі  2947 қыздың жүктілігі тіркелген­. Ол қыздардың 20-сы 15 жасқа дейінгі жасөспірімдер екен. Көркем әдебиеттен бір перзентке зар болғандар жайлы оқып өстік. Ал, қазір көтерсе де күйіп-пісеміз. Әрине солай. Өйткені, не нәрсенің бол­са­ да, өз уақытында болғаны дұрыс. Мектеп уақытында мама, партада отырып­ папа атанса, жетілу емес, “жұтылу” деп қабылдаған дұрыс шығар. Енді ше, бесіктен белі шықпай жатып, бесік тербетіп отырса, “бәрекелді” дей алмаймыз.

Елімізде тек дәрінің ғана көмегімен өмір сүріп жүрген азаматтар аз емес. Мемлекет тарапынан оларға қандай жәрдем беріліп жатыр? Көрер жары­ғы әуелі Аллаға, кейін сол дәрілік препаратқа байланысты болып­ отырған науқасқа қарасатын кім?

Көріп отырғандарыңыз, Қызылорда қаласы Желтоқсан көшесінің бойындағы «Мейрфото» аялдамасы. Көркейіп, көк­те­ген талдар, электр бағаналары, дүкендер, қоғамдық көлік және қызметкерлері, жолаушылардан бөлек, аяқсу арығы мен автобус аялдамасының белгісін анық көруге болады. Шыны керек, қаладағы­ кей аялдамалардың артқы, яғни «көлеңкелі» бетінде оған шығатын жол жоқ. Арықтан аттап өтесің. Кешегі көк мұз, шелек­теге­н жаңбырда көрген күніміз осы болды. «Болашақ» универси­тетіне қарсы беттегі аялдаманың сиқы дәл осы сипатқа жатады.