Оқырманнан хат
Келіп кету есептегіші
 | Бүгін | 294 |
 | Кеше | 1658 |
 | Осы аптада | 3445 |
 | Өткен аптада | 11068 |
 | Осы айда | 3445 |
 | Өткен айда | 64644 |
 | Бәрі | 4608267 |
Соңғы жаңалықтар
Өзекті мәселелер
-
19.12.19
Толығырақ...
Кешегі даласында абақтысы жоқ, бес қаруы белінде жүрсе де жауынан өзгеге қару жұмсамаған заманда елдің бір-біріне өкпесі, кеткен есесі болмады дейсің бе? Болды ғой. Бірақ, сол заманның өзінде қойнындағы қаруға тұра ұмтылмай, әділдікті, ақ пен қараны шешетін әулеттің үлкені не ауылдың ажасы, оған көнбей жатса, елдің қожасына жүгінді емес пе? Дау бұған да бөгет бермеген кезде биге барып соңғы ше...
-
19.12.19
Ақыл жетпес
Адамның ақылы өлшеусіз мол. Алайда сол ұлан-ғайыр, шексіз ақылыңның кейде кішкентай, уақ-түйек мәселелерді шеше алмай, тұйыққа тіреліп, жол таба алмай, адасып жүретініміз қалай?!
Күнтізбе
< Маусым 2020 > 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 Сауалнама
Ауа райы
«Кувад синдромы» туралы бұрын-соңды естіп пе едіңіз? Мүлдем естімеген болуыңыз да мүмкін. Бұл – ер адамның жүкті әйел секілді күй кешуі. Мұндай да болады. «Кувад» сөзі француздың «couver» деген етістігінен шыққан, яғни қазақшалағанда «жұмыртқа басу» дегенді білдіреді. Бұл синдром екіқабат әйелдің күйеуінде жүктіліктің үшінші айында басталып, сәби дүниеге келгенге дейін жалғасуы ықтимал....
Шырылдаған бала дауысынан селк ете қалған олар өздері секілді тағы бір күнәсіздің жетім қалғанын сезді. Сәбиді түннің бір уағында тауып алған тәрбиеші дереу төсекке жатқызып, жұбата бастады. Әбден жылай-жылай көзінен жасы сарқылған баланың демі бітіп, әрең тыныс алады. Көздері жәудіреген бір топ баланың естісі аузындағы емізікті жұлып алып, апайына ұстатты. Жанаршылықпен қараған оның ересек...
Поэзия
Ботадай боздап аспан жылайды,
Алдайды бәрін түлкі үміт.
Жапырақтардан жас тамшылайды,
Жапырақ жүрек бұлқынып.
Дос КӨШІМ,
саясаткер:
– Дос аға, Сыр еліне қош келдіңіз!
– Қош көрдік!
– Тәуелсіздік алғанымызға 30 жылдай уақыт өтті. Біз осы уақыт ішінде азаматтық-демократиялық қоғам құра алдық па?
Қазақ елі діни татулықтың үлгісі екені жаһанға мәлім. Бірлігінің бекемдігі де көп ұлттың басын біріктіріп тұрған шаңырағының тыныштығынан көрініп тұр. Елбасының сарабдал саясаты мен мемлекет үшін құндылығы жоғары, саяси маңызы зор стратегияларының нәтижесінде біз осындай мәртебеге иеміз.
«Адам ата-анадан туғанда есті болмайды: естіп, көріп, ұстап, татып ескерсе, дүниедегі жақсы, жаманды таниды-дағы...» - дейді хакім Абай «Он тоғызыншы сөзінде».
Арды, адамгершілікті ақшаға айырбастаған мына бір рухсыз кезеңде, үлкендер түгілі, ана сүті аузынан кеппеген періште балаларға дейін «іңгәлап» емес, «теңгелеп» жылап, қоғамның берекесін ала бастаған сәтте, ауылдың бір білдей қызметкерінің байғұс баласы ақша туралы небір «ғажап» әңгімелерді естіп, жүз теңгелік темір ақшаны қолына ұстап көріп, ақшаның дүниедегі жақсы, жаман қасиеттерін танып білу үшін аузына салып, татып жатып, абайсызда жұтып жіберді.
Нұрлыбек САМАТҰЛЫ,
жазушы, «Таң-Шолпан» әдеби-көркем,
көпшілік журналының бас редакторы
Соңғы жылдары желтоқсан туса болды бір қызық жағдай басталатын болып жүр. Бұндай қызықты мен бұрын-соңды көрмеппін.
Қайда қарасаң да, қайда барсаң да марапатқа мелдектегендерден аяқ алып жүре алмайтын бір жағдай. Орден, медаль, төсбелгі, «Құрмет грамотасы», «Алғыс хат», «Мақтау қағаз»... Көзің сүрініп, басың айналады.
Жо-жоқ, оллаһи-биллаһи, марапат иелеріне еш қызғанышым жоқ. Ондай әсіре марапатқа қызықпаймын да. Марапат алып жатқандардың ішінде осы марапатқа лайықтылар, сөз жоқ, баршылық. Құтты болсын деп қоялық. Бірақ сол лайықтылар лайықты еместермен қосақталып кетіп жатқаны обал.