Жандос  АБСАТ,

Қызылорда облысы Әділет департаментінің жеке сот орындаушылар қызметін ұйымдастыру бөлімінің басшысы:

Соңғы кездері баласы үшін әкесінен алимент өндіре алмай не несиесін уақытылы төлемегендіктен жалақы алатын шоттарын аша алмай жүрген жандарды жиі кездестіреміз. Сол үшін сот орындаушылардың есігін торуылдап жүргендер қаншама.

Соңғы кездері облысымызда криминогенді жағдайлар жиі орын алып кетті. Адамдардың  бұзақылық  жасап, төбелесуі, болмашы мәселе үшін қақтығысып, жаға жыртысуы қалыпты жағдайға айналып бара­ды. Тіпті кейде 1990-2000 жылдардың басындағы «ра­йон» болып жиі төбелесетіндерден «асып түсіп, басып озамыз деп жүр ме?» деген де ой келеді. Алайда қазір –  құқық қорғау қызметкерлерінің барынша күшейтілген режимде жұмыс істеп жатқан уақыты. Таң атқаннан күн батқанға дейін «форма» кигендер қала тәртібін бақылап жүр.

Бүгінде  қорғану  немесе қажеттілігі үшін қару ұстайтындардың қатары көбейген. Статистикалық мәліметтерге сүйенсек, облысымыз бойынша азаматтық­ қару айналымын бақылау саласының есебіне­ 8165 азамат алынған екен. Ал олардың сақтауын­да барлығы 10439 қару тіркелген. Оның ішінде 346-сы иір ойықты, 9736-сы тегіс ұңғылы аңшы қаруы болса, 346 газды және 11 пневматикалық тапанш­а бар. Негізінен, заң бойынша қаруды жасы он сегізге толған кез келген азамат өзінде сақтауға құқылы.  Әрине, арнайы шарттарымен.

Жылына қаншама өрт болып, соның салдарынан қаншама адам ажал құшып жатады. Көбіне өрт адам факторының әсерінен, яғни өрт қауіпсіздігі талап­тарын толық сақтамағандықтан болатыны жасырын емес. Жақында ғана Кемеровода болған  қайғылы оқиға да  осының  дәлелі. Төтенше жағдай  туралы  алдын ала дабыл  беретін  құрылғының сол күні өшіріліп тасталуы – адами фактордың айтарлықтай азабы бар екенін көрсетіп тұр. Сондай-ақ қосымша есіктердің сол сәтте жабық тұруы да жүзден аса бүл­діршіндерді бақилық етті.

Көшеде зәулім-зәулім үйлерді көрсек, қызыға да, қызғана да қарайтынымыз рас. «Шіркін-ай, менің де осындай үйім болса ғой» деп іштей бір армандап та аламыз. Кереме­т  екі  қабатты  үйлерге  көзіміз тоймай  қарап, «Біз осы неге осындай үй сала алмаймыз? Пысық емеспіз ғой» деп кейде өз-өзімізді кінәлап  та аламыз­. Рас. Біз пысық емеспіз, бірақ жұрт сияқты «жеп», «өзгелермен  ауыз  жаласып», арам ақшамен арымызды былға­маймыз. Әрине, бәріне бірдей топырақ шашудан аулақпыз. Алайда апта басында Әдеп кеңесінде талқыланған лауазы­мды тұлғалардың сеніп тапсырылған мемлекеттің қаржысын игі­лік­ке  емес, өз пайда­сына  жаратып  жіберуі осындай ой түюге мәжбүрлейді  екен.